Wilhelminasingel | Maastricht

De Wilheminasingel wordt gekarakteriseerd door een aaneengeschakelde bebouwing met statige herenhuizen uit diverse periodes in tijd. De basis van het ontwerp bestaat uit een eigen vertaling van het zichtbare en onzichtbare DNA van de Wilhelminasingel.

Met de geleding van het gebouw in twee delen is aansluiting gezocht bij de maat en schaal van de Wilhelminasingel. De aansluiting met de belendende gebouwen wordt vormgegeven door een trapsgewijze setback en een plint van natuursteen met wisselende hoogte.

Het verticale raammotief met verschillende breedtes per bouwdeel verbindt de raamritmes in de Wilhelminasingel.

Het gebouw is volledig duurzaam ontworpen met lemen binnenwanden voor warmteaccumulatie en koeling in de zomer. De meeste toegepaste materialen
zijn herbruikbare bouwmaterialen.

Het dak is voorzien van sedum voor een verder inbedding van het volume in de gevoelige context en kan als nieuwe natuurbiotoop verder groeien met aanwezige plantensoorten en dieren.